Siedemdziesiąt dwa spadające z hukiem strumienie wody. Podziemny świat, w którym woda wyrzeźbiła naturalne tunele, okna i pozwoliła podglądać dziesięć wodnych kaskad. Kamienne mury wioski, która ponad sto lat temu utonęła pod skałami i osuwającą się ziemią. Natura, która decycuje o tym gdzie będziemy oglądać kolejne jej dzieło. Lauterbrunnen. Świat wodospadów i naturalnego piękna.
Podwodne wodospady Trümmelbachfälle
Celem mojej wycieczki były Truemmelbachfälle. Podziemny świat, który pozwala podglądnąć dziesięć podziemnych wodospadów. Świat znajdujący się jedynie kilka kilometrów od Lauterbrunnen i zaledwie 20km od popularnego Interlaken. Łapię autobus. Napięty grafik sprawił, że na drogę wolę przeznaczyć kilka franków i pięć minut niż 40-minutowy spacer. Za oknem jednak ukazują się kolejne cuda. Drewniane domki pełne pelargonii, zielona dolina, wodospady. Dużo wodospadów. Z okolicznych szczytów spływają, wąskim by się wydawało, strumieniem hektolitry wody. Autobus to był jednak zły wybór.
Windą do… góry
Docieram do Trümmelbach. Winda czeka na odwiedzających, aby zawieźć ich na szczyt góry. To jednak nie załatwia sprawy wspinaczki. Wyżej w skałach natura wydrążyła tunele, którym człowiek odrobinę pomógł i stworzył schody. Wodospady 6-10 zygzakiem ułożyły się tak, jakby tylko czekały na odwiedziny człowieka. Jednocześnie delikatnie ostrzegają. W tunelach dmie wiatr, a temperatura lodowcowej wody to zaledwie 2 stopnie celsjusza. Bryzga woda. Ciemność rozświetlona jest delikatnymi lampami, które bajecznie podświetlają szalejące strumienie wody. Nie można rozstawić statywu, choć całość aż się prosi o uwiecznienie na cyfrowej kliszy.
Selfie poproszę
Są też Hindusi. W miejscu takim jak to każda grupa większa niż trzy cztery osoby tworzy tłok. Ich jest chyba z pięćdziesięciu. Przebijanie się przez kolejne osoby zastawiające drogę próbujące zrobić sobie selfie w ciemnościach nie należy do przyjemności. Co ciekawe, ekspresowo burzą się jeśli to ktoś inny im tą drogę zastawi. Ot, takie drobne przyjemności w pięknych okolicznościach przyrody.
Jedyny taki
Dziesięć wodospadów pochodzi z trzech okolicznych lodowców: Eiger (3970 m), Mönch (4099 m) oraz Jungfrau (4158 m), niosąc 20 200 ton głazów i gruzu rocznie; 20 000 litrów wody na sekundę. Trümmelbachfälle to jedyne w Europie, dostępne dla odwiedzających, wodospady we wnętrzu góry. Zapewne między innymi dlatego wpisane zostały na listę UNESCO World Natural Heritage.
Trawa
Lauterbrunnen to jednak nie tylko Trümmelbachfälle. Spowrotem do miasta wracam piechotą. Widoki zachwycają właściwie od pierwszego metra. Ścieżka piesza położona jest z dala od drogi. Słychać jedynie szum rzeki, huk wodospadów, a czasem odgłos koszonej trawy. Bo w Szwajcarii nie ważne na jakiej wysokości jesteśmy. Jeżeli jest trawa to się ją kosi. I właśnie podczas takich spacerów można znaleźć dziwaczne by się wydawało miejsca, w których rosnąca na stromym zboczu trawa lśni po świeżym skoszeniu. Nie ważne, że nikt tam nie chodzi i nikt nie ogląda. Ma być porządek.
Tragedia Spissbachfall
Zima w 1889 była wyjątkowo mocna i śnieżna. Po przedłużających się mrozach nastąpiła deszczowa wiosna. W końcu ogromne ilości wody sprawiły, że ziemia zamieniła się w błoto, zasypując ujście wodospadu Spissbachfall i zabudowania znajdujące się nieopodal. Zabudowania gospodarcze i domy znalazły się pod ziemią, a ich odkopanie zabrało kolejne lata ciężkiej pracy. Do dzisiaj spod ziemi wystają fragmenty murowanych konstrukcji, a na powstałym w ten sposób zboczu umościło się odważnie tylko jedno domostwo. Niemal tuż obok niego huczy wodospad w swoim nowym, przesuniętym o 100metrów, miejscu. Tylko niewielka tabliczka przypomina o zdarzeniu z XIX wieku i sprawia, że oczy zaczynają wędrować w poszukiwaniu zaginionych domów.
Lauterbrunnen
Droga w końcu doprowadza do miasteczka. Choć otoczone jest kolejkami linowymi i pociągami łańcuchowymi, pełniąc głównie rolę bazy startowej w okoliczne góry, zwłaszcza na Jungfraujoch, to w pełni zasługuje przynajmniej na krótki spacer. Tradycyjne drewniane domy pozwalają z bliska przyjrzeć się temu, co z drogi mija ekspresowo. Liczne pelargonie utwierdzają w przekonaniu, że naprawdę jest to kwiat niemal narodowy. Liczne knajpki i hotele przypominają, że nie jest to małe, zapomniane, miasteczko. Są młodzieżowe hostele, noclegi w prywatnych kwaterach i luksuowe hotele. Jest camping o dumnej nazwie Jungfraujoch, z widokiem na wijący się ku niemu pociąg. Są knajpki, które pokazują zróżnicowanie tutejszych turystów. Eleganckie stoliki z tradycyjnymi szwacarskimi specjałami sąsiadują z wegańską knajpką wypełnioną backpackersami, głównie ze Stanów Zjednoczonych. Można tu zostać na noc i odpocząc, zwiedzić i wrócić albo wybrać się dalej, w góry, decydując tylko na który szczyt chcemy wjechać.
Informacje praktyczne
Dojazd
Do Lauterbrunnen dojechać można pociągiem z Interlaken Ost. Cena normalnego biletu to CHF 7,60 lub 15,40 za bilet powrotny. Na tej trasie nie obowiązuje Interrail.
Z Lauterbrunnen do Truemmelbachfall dojechać można żółtym autobusem Postbus za CHF 3,60 (kierunek Stechelberg) lub pieszo w około 40min (3km).
Trümmelbachfall
Koszt wstępu CHF 11 dla dorosłych i CHF 4 dla dzieci. Zakaz wstępu ze zwierzętami. Obiekt nie jest dostępny dla osób niepełnosprawnych.
Otwarty od kwietnia do listopada od 9 do 17. W lipcu i sierpniu od 8:30 do 28.
Podróż powstała przy współpracy z DeutscheBahn, dzięki któremu przez Europę podróżuję z Interrail. Zobacz też jak wygląda moja podróż po Europie. Możesz ją śledzić w Social Media używając hashtagu #PociągiemPrzezEuropę.
Spodobał Ci się ten artykuł? Zostaw komentarz i podziel się nim ze znajomymi. Dzięki temu będę wiedziała, że warto pisać dalej :)
Chcesz na bieżąco wiedzieć co się ciekawego dzieje? Dołącz do fanów bloga na facebook’u.
Ewa Jermakowicz
