Wilhelm Tell Express – widokowa podróż z Lucerny do Lugano statkiem i pociągiem

Wilhelm Tell Express jest jedną z licznych szwajcarskich tras panoramicznych. W pierwszym momencie kojarzy się z pociągiem, ale w rzeczywistości jest połączeniem zabytkowego bocznokołowca i panoramicznego pociągu, dzięki którym w pięć godzin można dostać się z pięknej Lucerny do włoskojęzycznego Ticino, a konkretne Bellinzony, Locarno i Lugano.

Krajobrazy zmieniają się jak w dobrym filmie przyrodniczym. Kolejne wzgórza, wodne zawijasy i ten porażający lazur wody. Odnoszę wrażenie, że w Szwajcarii, bez względu gdzie i w jakiej pogodzie, woda zawsze prezentuje się wyjątkowo. Zielone zbocza co niższych wzgórz i surowe połacie gór wysokich. Przybrzeżne miasteczka z tradycyjnymi, ciemnobrązowymi drewnianymi domami. Ludzie przewijający się na pokładzie, wsiadając i wysiadając na kolejnych przystankach. Jadę do samego końca i już po chwili udaje mi się zająć całkiem zacne miejsce. Najpierw w cieniu w drugiej klasie, a później za radą konduktora, w mocnym słońcu górnego pokładu pierwszej klasy. Niezmiernie doceniam mój Interrail. Nietrudno przyzwyczaić się do wygody.

Dopływając do Brunnen po prawej widać ciemne chmury. Słoneczne, bezchmurne niebo, ucina się niemal natychmiast. Na pokładzie zaczyna dmieć wiatr i już nie trzeba szukać cienia. Zastanawiam się jaka będzie pogoda na reszcie trasy. Dookoła w niebo wzbijają się trzy i czterotysięczniki, niektóre chmury nie mają więc jak uciec. Wątpliwości rozwija głosowy przewodnik, który informuje, że ten odcinek słynie ze zmiennej pogody, a silne wiatry i fale często utrudniają przybicie do brzegu.

Wilhelm Tell Express to pociąg jak każdy inny. Standardowy skład, jakich wiele na każdym odcinku. Wyjątkiem jest wagon panoramiczny 1. Klasy. To ten, dla którego trzeba wykupić dopłatę. Na wszystkie inne obowiązuje standardowy bilet. Czuję drobne rozczarowanie. Spodziewałam się pięknego, może zabytkowego, a może luksusowego przejazdu. Widoków, jaką ze świecą szukać na innych trasach. Szwajcaria ma jednak to do siebie, że jest piękna. Na każdym kroku, na każdej niemal trasie, mija się jakieś szczyty, jakieś jezioro czy w końcu jakąś rzekę. Szczyty błyszczą wiecznym lodem, woda zachwyca swym lazurowym kolorem. Małe wioseczki wybijają się spiczastymi kościółkami, a przełęcze pokonuje się wyjątkowymi mostami, których zazwyczaj z pokładu pociągu nie widać. I tak jest też tutaj. Ładnie trochę mniej, bo niebieskie niebo zastąpiły szare chmury. W wagonie chłodno, bo moc klimatyzacji nie dostosowała się do odrobinę gorszej pogody na zewnątrz. A mimo tego jest fajnie, jest miło i na pewno warto. Tyle, że w przeciwieństwie do statku, tutaj bez różnicy będzie czy expresem Wilhelma Tella czy jakimkolwiek innym pociągiem jadącym na trasie. Bo trasa ta sama, a Szwajcaria – czy to z pociągu czy samochodu – po prostu zachwyca.

 Bilet Wilhelm Tell Express na całą trasę między Lucerną i Lugano kosztuje CHF 197 (zimą CHF 187). Z kartą Halbtax-Abo koszt wynosi CHF 123 (113).

Posiadacze SwissPass, Eurail i GA mogą kupić dodatkowy pakiet – rezerwację, upominek, audio przewodnik i bon na posiłek na pokładzie za CHF 39 w sezonie zimowym i CHF 49 w letnim.

Posiadacze Interrail poza powyższą dopłatą muszą jeszcze zapłacić 50% ceny podróży statkiem (CHF 33,50 za 1. Klasę).

Można oszczędzić na opłacie dodatkowej, która wbrew informacjom na stronie, nie jest obowiązkowa. Wystarczy pojawić się na łodzi lub tego samego dnia zakupić 50% bilet (kupując z wyprzedzeniem musimy ponieść tę dodatkową opłatę) w przypadku Interrail.

Wbrew informacjom na stronie internetowej na łodzi dostępne są miejsca 1. i 2. klasy.

Interrail obowiązuje w pociągu i ani rezerwacja ani dopłata nie są potrzebne. Rezerwacja potrzebna jest wyłącznie do wagonu panoramicznego 1. Klasy (łączona ze statkiem).

Port w Lucernie znajduje się na przeciwko dworca kolejowego, na dojście potrzebne są ok. 3 minuty.